PAGES

Thursday, December 11, 2014

Συνέδριο Ινστιτούτου ΕΛΙΣΜΕ, εισήγηση Ιωάννη Μιχαλέτου

Συνέδριο ΕΛΙΣΜΕ (Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών), εισήγηση 28/11/2014



ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΑΠΟ ΞΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. 

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. 


ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ.






Παράνομη μετανάστευση και η πολιτική βίζας της Τουρκίας


Η Τουρκία τη τελευταία δεκαετία έχει προβεί σε αλλεπάλληλες "χαλαρώσεις" σε σχέση με τη πολιτική της θεώρησης των διαβατηρίων με αρκετές χώρες. 
Το αποτέλεσμα ήταν η εισδοχή πολύ μεγάλου αριθμού υπηκόων από τρίτες χώρες, οι οποίοι εν συνεχεία μετέβησαν στην Ελλάδα παρανόμως είτε μέσω των χερσαίων συνόρων είτε των θαλασσίων, πρακτική που συνεχίζεται έως τη σήμερον.







Αρχής γενομένης της ανόδου του Ερντογκάν στην Πρωθυπουργία της Τουρκίας το 2002, η Άγκυρα άρχισε να αλλάζει άρδην το καθεστώς χορήγησης βίζας , με αρκετές χώρες, κυρίως του Ισλαμικού κόσμου. Λόγου χάρη δεν υπάρχει βίζα μεταξύ Τουρκίας και κρατών όπως: Ιράν (Διευκολύνεται η πρόσβαση Αφγανών και Πακιστανών εμμέσως),Λιβύη (εξαιρετικά χαλαρή-"τραγική" αντιμετώπιση δεδομένης και της κατάστασης στη χώρα), Μαρόκο, Μακάο (από όπου έρχονται κατά βάση οι Κινέζοι παράνομοι μετανάστες εν συνεχεία στην Ευρώπη), Τυνησία, Κένυα, Αζερμπαϊτζάν, Μογγολία,Γεωργία, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν,  Τατζικιστάν Σαουδική Αραβία, Ομάν, Ταιλάνδη, Ινδονησία, Βολιβία, Ισημερινός, Νικαράγουα, Παναμάς, Βενεζουέλα, Παραγουάη, Περού, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Ελ Σαλβαντόρ, Κιργιστάν, Κοσσυφοπέδιο αλλά και με τη Συρία (λόγω του πολέμου έτερο θέμα με την μαζική εισροή προσφύγων και Τζιχαντιστών υφίσταται).





Παραλλήλως, το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε από το 2002 και εντεύθεν στην απαίτηση βίζας από αρκετά κράτη, άμα την άφιξη των υπηκόων της στα αεροδρόμια και λοιπές εισόδους στη χώρα, με ελάχιστους περιορισμούς. Συνοπτικά μπορούν να αναφερθούν:  Ιορδανία, Δομινικάνικη δημοκρατία, Βραζιλία, Χονγκ Κονγκ, Ιράκ, Λίβανος, και αλλά. 



Περαιτέρω με χώρες με τις οποίες υφίσταται ο περιορισμός απόκτησης βίζας από τις Τουρκικές διπλωματικές αντιπροσωπείες όπως η Αλγερία, Αίγυπτος και λοιπές, αποδείχθηκε ότι αφενός δίνονταν σε μεγαλύτερο αριθμό, αφετέρου υπήρχε μετακίνηση των υπηκόων αυτών των κρατών υπό τη μορφή "τουριστών" προς τη Τουρκία σε δυσανάλογους αριθμούς, γεγονός που εν τέλει μεταφράστηκε σε εισροή λαθρομεταναστών στα Ελληνικά σύνορα όλα αυτά τα έτη. 



Η Τουρκική αυτή στρατηγική, άνοιξε "τρύπες" στο διεθνές σύστημα μετανάστευσης, υποδαυλίζοντας στην ουσία την μετακίνηση πληθυσμών προς την Ελλάδα και την Ε.Ε. Παρέχοντας το καθεστώς μη-βίζας με το Μαρόκο άνοιξε τις πύλες για την εισροή είτε συνδεόμενων υπηκόων κρατών με αυτό (Δυτική Σαχάρα), είτε Αφρικανών παράνομων μεταναστών που απέκτησαν πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα καθ'οδόν προς τη Τουρκία. 



Η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της συνθήκης Σένγκεν το 2001 και σχεδόν απευθείας απέκτησε μια εντονότατη πληθυσμιακή ροή που οφείλεται και στη Τουρκική στρατηγική που περιγράφηκε. 



Εν συνεχεία και κατά τα έτη 2010 έως και 2013 ο Ερνογκάν ευθέως πρότεινε το λεγόμενο "Ισλαμικό Σένγκεν" που θα προέβλεπε την ολική κατάργηση της βίζας και την ελεύθερη μετακίνηση πληθυσμών εντός των κρατών του οργανισμού της "Ισλαμικής Διάσκεψης". 




Οι στόχοι της Τουρκίας είναι να καταστεί η χώρα η αντίστοιχη "Γερμανία" του Ισλαμικού χώρου και η Κωνσταντινούπολη η αντίστοιχη "Νέα Υόρκη" από όπου θα διακινούνται δεκάδες εκατομμύρια Μουσουλμάνων ετησίως, προσδίδοντας τόσο σε πολιτικό κύρος όσο και σε οικονομικά οφέλη στη χώρα. Άλλωστε η ταχύτατη εξάπλωση των Τουρκικών Αερογραμμών, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη σύσφιξη των σχέσεων Τουρκίας-Ισλαμικού χώρου που επιτεύχθηκε μέσω και της χαλάρωσης του καθεστώς θεωρήσεων. Τέλος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι η Τουρκία προχώρησε μαζικά σε κατάργηση της βίζας με πλείστα κράτη της Λατινικής Αμερικής, εάν και δεν διαθέτει δεσμούς εμπορικούς ή οικονομικούς με αυτά. 



Στην ουσία αυτή η κίνηση διευκολύνει την έμμεση λαθρομετανάστευση υπηκόων έτερων κρατών γιατί είναι διαδεδομένη η χρήση και η εξεύρεση πλαστών εγγράφων ( ή και οι απόκτηση κανονικότατων υπηκοοτήτων) σε κράτη όπως τον Παναμά, από όπου εθνικότητες όπως Πακιστανοί ή Αφρικανοί μπορούν να εισέλθουν στη Τουρκία. 



Σε αυτήν την περίπτωση το όλο ζήτημα γιγαντώνεται και επιπλέον δημιουργεί περαιτέρω περιπλοκές στις σχέσεις Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση καθόσον η συμφωνία επανεισδοχής παράνομων μεταναστών εκ μέρους της Τουρκίας, θα πρέπει να λύσει όλα αυτά τα θέματα που σχετίζονται με τις ταξιδιωτικές θεωρήσεις, κάτι που εάν και εφόσον επιτευχθεί θα πάρει αρκετά έτη και πολύπλοκες διαπραγματεύσεις. 


Ως εκ τούτου μπορεί να εκτιμηθεί ότι μια τέτοια συμφωνία θα παραμείνει προς το παρόν κενό γράμμα, δίχως απτά αποτελέσματα σε ότι αφορά την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης.















Επιπτώσεις, κίνδυνοι και προκλήσεις ασφαλείας


Ορισμένα εκ των τζαμιών στο κέντρο της Αθήνας, είναι εμφανώς τόπος συγκέντρωσης, συντονισμού και οργάνωσης ευάριθμων ομάδων λαθρομεταναστών. Σε αρκετές περιπτώσεις οι άρτι αφιχθείς μετανάστες κατευθύνονται εκεί και μετέπειτα "εξαφανίζονται" κυριολεκτικά στον αστικό ιστό, δείχνοντας ότι υπάρχουν συντονιστικά κέντρα δουλεμπόρων που χρησιμοποιούν τους θρησκευτικούς αυτούς χώρους για να κατευθύνουν τους "πελάτες".




Επιπλέον

-Ενδυνάμωση "εθνικών μαφιών" από το Πακιστάν, Αραβικές χώρες και την λεγόμενη Αλβανική μαφία

-Η γεωγραφική γειτνίαση της Ελλάδας με χώρες που «εξάγουν» ριζοσπαστικές ομάδες 

-Η παράνομη μετανάστευση και τα... «ανοιχτά» σύνορα σε συνδυασμό με πληθώρα "Ανοιχτών και πορτοκαλί οργανισμών"

-Η μη διαφαινόμενη έξοδο από την οικονομική κρίση (τουλάχιστον στο ορατό μέλλον)

-Η αυξανόμενη κοινότητα εξτρεμιστών-Ισλαμιστών

-Τα υπάρχοντα εγχώρια τρομοκρατικά και εξτρεμιστικά δίκτυα 

-Η διαφθορά στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε επίπεδο όχι μόνο οικονομικής διαφθοράς, όσο σε αυτό της κοινωνικής εξαχρείωσης και της αρνησιπατρίας ως δομικού κοινωνικού στοιχείου.





Η περίπτωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας


Η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Μ.Α.) διαθέτει μια στέρεη δομή στη Τουρκία με επίκεντρο τη Κωνσταντινούπολη και αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ της κυβέρνησης του AKP και του Εμιράτου του Κατάρ. Σε ότι αφορά την Ελλάδα & Βαλκάνια αποτελούν στην ουσία «πράκτορες επιρροής» της Άγκυρας. 





- Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Ελλάδα



Διαθέτει μια ευμεγέθη εξάπλωση και κυρίως κοινωνική-οικονομική ευρωστία, όπως και εξάπλωση σε πολιτικούς και εκπαιδευτικούς κύκλους.

Η δράση της έγινε εμφανής αππο το 2005 και εντεύθεν όταν ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το "Hellenic-Arabic center for culture and civilization".

Το κέντρο αυτό χρηματοδοτήθηκε από το "Europe Trust" το οποίο είναι ελεγχόμενο από την οργάνωση ομπρέλα της Μ.Α. ονόματι "Federation of Islamic Organization in Europe (FIOE)".

Παρομοίως ως άνω το 2008 ιδρύθηκε στο Μοσχάτο-Αττικής από το Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου "Arab-Hellenic Center for Culture and Civilization” (AHCCC), ΕΛΛΗΝΟΑΡΑΒΙΚΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ με επένδυση 3,4 εκ. Δολλαρίων που δόθηκε από Σαουδάραβα επιχειρηματία. 

Τόσο το κέντρο στη Θεσσαλονίκη όσο και αυτό του Μοσχάτου ανήκουν στο AHCCC. Την παρούσα περίοδο η Μ.Α. επεκτείνεται ως ελέχθη ανωτέρω με τη σύσταση ΜΚΟ και λοιπών σωματείων και διεκδικεί δυναμικά να ελέγξει το υπό ανέγερση Τέμενος των Αθηνών μέσω της παρουσίας φίλα προσκείμενων ατόμων προς αυτήν.




Άλλες Οργανώσεις (Ενδεικτικά)

-Jamaat e-Islami (JI)


Η οργάνωση αυτή έχει παρουσία στην Ελλάδα μέσω των μεταναστών εκ Πακιστάν και αριθμεί περί τα 500 μέλη. Διαπλέκεται με την εν Αθήναις οργάνωση "Islamic Forum of Greece", ταυτοχρόνως και με εξτρεμιστική ομάδα από το Μπαγκλαντές με παρουσία στη Πελοπόννησο.




-Tablighi Jamaat

Η οργάνωση αυτή επικεντρώνεται στη δράση μερικών εκατοντάδων Πακιστανών μεταναστών και επιπλέον δέχεται επισκέψεις Ιμάμηδων που οργανώνουν σεμινάρια θρησκευτικής φύσεως κυρίως στην Αθήνα.




- Σαλαφιστές

Η πλέον γνωστή ομάδα είναι το σωματείο "Ελ Ραχμαν", που περιλαμβάνει κατά κύριο λόγω Αιγυπτίους και προσήλυτους Έλληνες.





- Κίνημα Γκιουλέν


-Το "Κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν" διαθέτει παρουσία επίσης παρουσία στην Ελλάδα με πυρήνες και παράτυπα "θρησκευτικά φροντιστήρια" σε Θράκη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα.








 Προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου 


-Πρώτον, περαιτέρω ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων σε συνδυασμό με την εξάρθρωση των ντόπιων κυκλωμάτων δουλεμπόρων 


-Παραλλήλως μη-απόδοση υπηκοότητας σε μετανάστες που προέρχονται από κοινωνίες μη-εντάξιμες στην Ελληνική-καθιέρωση Ελβετικού συστήματος απόδοσης υπηκοότητας και ιθαγένειας με επίκληση σε ότι αφορά την Ε.Ε. «θεμάτων εθνικής ασφαλείας»



-Δημιουργία χωροφυλακής-«Ζενταρμερί»-παραστρατιωτικό σώμα με έμφαση Δυτική-Κεντρική Ελλάδα


&

Νομοθετικό πλαίσιο ευκρινές για την δυνατότητα συνεργασίας Αστυνομίας-Ε.Δ. σε θέματα εσωτερικών έκτακτων καταστάσεων (όπως στη Γαλλίας-Ιταλία,κτλ)



-Στενότερη συνεργασία με χώρες γειτονικές και φιλικές που αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν παρόμοια φαινόμενα



-Δημιουργία ξεχωριστής καθετοποιημένης μορφής «υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας» με παράλληλη ξεχωριστή υπηρεσία πληροφοριών εξωτερικού –αλλαγή νοοτροπίας σε ότι αφορά την «εθνική ασφάλεια»με ολιστικη ανάλυση των φαινομένων που εξετάζονται και με ικανότητα στρατηγικής & μακροπρόθεσμης ανάλυσης.Καθιέρωση μόνιμου συμβουλίου και γραμματείας εθνικής ασφάλειας.



-Μη-ανέγερση «επισήμου τεμένους» και καθιέρωση των ήδη υπαρχόντων χώρων προσευχής με προσωρινό καθεστώς το οποίο θα ανανεώνεται σε τακτή χρονική βάση από τις αρμόδιες Αρχές, μετά από επιθεωρήσεις των αρμοδίων. 



-Καθιέρωση της Μ.Α. ως τρομοκρατικής οργάνωσης -  συνεργασία με Αραβικά κράτη όπως η Αίγυπτος και τα Η.Α.Ε. για το ζήτημα. Επανεξέταση όλων των ΜΚΟ και σωματείων που δρουν στη χώρα με βάση νομοθετική ρύθμιση που θα καθορίζει τη λειτουργία τους ή όχι και υπό την έννοια της «εθνικής ασφάλειας»





Σ.Σ. Οι τρέχουσες και ραγδαίες εξελίξεις τόσο στην Μέση Ανατολή όσο και ευρύτερα θα συνεχίσουν να προκαλούν αποσταθεροποίηση στο διεθνές σύστημα, καθόσον όλοι οι βασικοί "παίχτες" δείχνουν να μην μπορούν να βρουν κοινό τόπο συνεννόησης.


Ως εκ τούτου η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την πιθανότητα ότι πάσης φύσεως αλλοδαπές πολιτικές και θρησκευτικές συνιστώσες και ομάδες μπορούν να αποτελέσουν μοχλούς ποικίλων πιέσεων, ασχέτως των αγαθών ή μη προθέσεων των μελών τους.