Eίναι υπερβολή να μιλούμε για «αλβανοποίηση» της πολιτικής ζωής και των θεσμών στο κράτος των Σκοπίων; Μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, όχι. Η αλβανική κοινότητα, η οποία επισήμως αποτελεί το 25% – και ανεπισήμως το 30% λόγω υψηλής γεννητικότητος- σε μία χώρα με 2,1 εκατομμύρια κατοίκους, καταλαμβάνει πολλές και σημαντικές θέσεις – κλειδιά. Θυμίζω ότι ο Ζόραν Ζάεφ του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ανέλαβε την Πρωθυπουργία χωρίς να έχει την απόλυτη πλειοψηφία.
Στην κυβέρνησή του μετέχουν δύο αλβανικά κόμματα. Οι Αλβανοί θα ορίσουν Πρόεδρο της Βουλής, Υπουργό Εξωτερικών, Υπουργό Οικονομικών και στις τελευταίες 100 ημέρες προ των εκλογών θα ορίσουν και τον Πρωθυπουργό. Έτσι υλοποιείται η υπόσχεση του Αλβανού πολιτικού Αλί Αχμέτι για Αλβανό Πρωθυπουργό στο γειτονικό μας πολυεθνικό κράτος.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας (Πολιτικός Επιστήμων)
Θυμίζω ότι ήδη από τα προηγούμενα χρόνια η αλβανική μειονότητα έχει κερδίσει την ισοτιμία της αλβανικής γλώσσας με τη σλαβική των Σκοπίων (αυτή που κακώς αναγνωρίζει ως «μακεδονική» η Συμφωνία των Πρεσπών). Θυμίζω επίσης ότι από το 1991, οπότε ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο το κράτος αυτό, μέχρι και σήμερα η αλβανική μειονότητα έχει διεκδικήσει ακόμη και με τα όπλα την ενίσχυση των δικαιωμάτων της.
Τι σημαίνει για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα η αλβανοποίηση των Σκοπίων;
1. Ενθαρρύνεται ή μάλλον αποθρασύνεται ο αλβανικός εθνικισμός. Ήδη γίνονται συζητήσεις για την ενοποίηση Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου κάτω από το έμβλημα του αετού της Μεγάλης (ή Φυσικής) Αλβανίας. Οι Αλβανοί διανοούμενοι προτιμούν τον όρο Φυσική Αλβανία, διότι θεωρούν ότι τα φυσικά σύνορα του αλβανικού έθνους περιέχουν εδάφη πέραν της σημερινής Αλβανίας.
Ο αλβανικός εθνικιστικός άνεμος θα πιέσει την Ελλάδα με μοχλό το τεχνητό ζήτημα των Τσάμηδων – απογόνων των συνεργατών των Ναζί και εις βάρος των Βορειοηπειρωτών. Στην κεντρική πλατεία των Τιράνων ο Πρωθυπουργός Ράμα τοποθέτησε συμβολικά και μία πέτρα από την ελληνική Θεσπρωτία, την οποία η αλβανική κυβέρνηση αποκαλεί Τσαμουριά.
2. Ενισχύεται ή ήδη υπαρκτή τουρκική επιρροή στα Σκόπια. Οι υποστηρικτές της εθνικώς επιζήμιας Συμφωνίας των Πρεσπών διακήρυτταν ότι …κατόρθωσαν να απομακρύνουν την τουρκική επιρροή. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν έγινε, όπως διαπιστώνουμε και από τη συμμετοχή των Σκοπιανών βουλευτών κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους για την εισβολή του 1974. Τώρα, με την παρουσία Αλβανών πολιτικών σε καίριες θέσεις, η Τουρκία αυξάνει την επιρροή της στα Σκόπια.
3. Το ερώτημα είναι αν και πού θα σταματήσουν οι Αλβανοί τώρα που τους άνοιξε η όρεξη. Τι άλλο θα διεκδικήσουν; Το Κοσσυφοπέδιο- Κόσσοβο είναι δίπλα και αποτελεί κίνητρο για μελλοντική ένωση όλων των εδαφών που θεωρούνται «αλβανικά».
Με απλά λόγια: Θα αποσχισθούν από τα Σκόπια οι δυτικές περιοχές με τον αλβανικό πληθυσμό και τις αλβανικές σημαίες, που ήδη κυματίζουν σε δημαρχεία και πανεπιστήμια; Η Ελλάς πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τέτοια διαλυτικά φαινόμενα στη γειτονιά της.
4. Η αλβανοποίηση οδηγεί λόγω φόβου σε μία αμυντική βουλγαροποίηση του σλαβικού στοιχείου. Πολλοί από τους λεγόμενους «Μακεδόνες» ανακαλύπτουν ότι οι γονείς τους ήταν Βούλγαροι και μακεδονοποιήθηκαν δια της βίας από το κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι, ο οποίος τώρα δηλώνει Βούλγαρος και τον ακολουθούν δεκάδες χιλιάδες Σκοπιανών.
Για την Ελλάδα η επιρροή του βουλγαρικού εθνικισμού στους Σλάβους των Σκοπίων ανακαλεί μνήμες της φονικής συγκρούσεως μεταξύ Βουλγάρων κομιτατζήδων του ΒΜΡΟ και ελληνικών ανταρτικών ομάδων στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος (κυρίως 1903-1908). Η επίσημη βουλγαρική θέση είναι ότι η ιστορία και η γλώσσα του σλαβικού στοιχείου των Σκοπίων αποτελούν τμήμα της βουλγαρικής ιστορικής, εθνολογικής και γλωσσικής παράδοσης.
5. Καντονοποίηση: Μήπως τελικά αυτή θα είναι η μέση λύση για να αποφευχθεί η διάσπαση του πολυεθνικού κράτους; Ομοσπονδιακή δομή με ένα αλβανικό καντόνιο στα δυτικά, ένα βουλγαρικό στα ανατολικά, ένα μικρό σερβικό στον βορρά, κάποιο άλλο για όσους επιμένουν να δηλώνουν «Μακεδόνες» κ.λπ. Αυτή είναι η προσωπική μου πρόβλεψη για τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Τότε, όμως, θα τεθεί το ερώτημα: Αν οι αυτοαποκαλούμενοι «Μακεδόνες» αποτελέσουν ένα από τα 4-5 καντόνια σε μία ομοσπονδιακή χώρα, με ποιο δικαίωμα θα επιβάλλουν το όνομά τους σε όλη τη χώρα; Θα ανοίξει νέα συζήτηση για το όνομα του κράτους καταδεικνύοντας ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν έλυσε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.
Ας παρατηρήσουμε προσεκτικά την προϊούσα αλβανοποίηση των Σκοπίων.